Ξεσηκώθηκαν οι δεσποτάδες

Η πολιτική της κυβέρνησης (ή το μνημόνιο, αν προτιμάτε) φαίνεται- από κείμενο που συνέταξε και μοίρασε η Ιερά Σύνοδος - πως, εκτός από τους εργαζόμενους, άρχισε να αγγίζει και τα... άγια των «Αγίων». Το εν λόγω κεί­μενο μπορεί να περιγράφει είτε την απόφαση των «άγιων» δεσποτάδων να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης κατά του μνημονίου, είτε την αγω­νία της «άγιας» οικονομικής ελίτ του τόπου, που βλέπει ότι η νέα τάξη του μνημονίου ροκανίζει τον θρόνο της. Η ιστορία της Ιεράς Συνόδου, δυστυ­χώς, μας υποχρεώνει να τη δούμε –  αυτήν και το κείμενό της  – ως πρώτη προειδοποιητική βολή της εγχώριας οικονομικής ελίτ, η οποία αντιλαμβάνε­ται πως η πολιτική της κυβέρνησης κόβει και το δι­κό της κρέας.

Ο Περισσός βέβαια διαφωνεί, καθώς, σύμφωνα με ανακοίνωσή  του, θεωρεί ότι «η καταιγίδα του μνημονίου είναι πολιτική επιλογή που πρωτίστως συμφέρει την πλουτοκρατία της χώρας και δευτε­ρευόντως τους συμμάχους της σε διεθνές επίπε­δο». Όμως, απ’  ό,τι φαίνεται (και) από το κείμενο της Ιεράς Συνόδου, στην Εκκλησία - σαρξ εκ σαρ­κός της οικονομικής ελίτ του τόπου – έχουν αρχί­σει να αντιλαμβάνονται ότι η εξουσία τους και κατ’ επέκταση η οικονομική και πολιτική τους κυριαρ­χία έχει καταλυθεί. Με πιο απλά λόγια, το ελληνι­κό οικόπεδο περνά σε άλλα, πολύ μακρύτερα και ισχυρότερα χέρια...

Οι λόγοι που υποχρεώνουν (και βοηθούν) τους δεσπότες να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων δεν είναι ανεξήγητοι:

♦ Αυξημένο ένστικτο επιβίωσης.

♦ Άψογο δίκτυο άμεσης ενημέρωσης για την κα­τάσταση της κοινωνίας, αλλά και προσωπική επα­φή ιερέων και αρχιερέων με το «ποίμνιό» τους.

♦ Υψηλές διασυνδέσεις με την εγχώρια οικονο­μική ελίτ.

Εύστοχο και ακριβές

Η Εκκλησία - διάκοι, παπάδες, δεσποτάδες -είναι υποχρεωμένη να μοιράζεται τα βάσανα (όχι μόνο τα πνευματικά) της... πελατείας της καθη­μερινά. Οι συνέπειες των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης (δηλαδή η ικανοποίηση των εντολών των πιστωτών) απλώνονται καθημερινά στις εισό­δους των ναών. Άνεργοι, άστεγοι, ανασφάλιστοι, πεινασμένοι, άρρωστοι χωρίς πρόσβαση σε νοσο­κομεία, άμαθοι νεόπτωχοι...

Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στους άγι­ους πατέρες, όχι όμως και πολιτική μυωπία. Το πα­παδαριό πάντοτε αντιλαμβανόταν έγκαιρα πού πάει το πράγμα και έπραττε αναλόγως για να δι­ασφαλίσει συμφέροντα, εξουσία, προνόμια. Στην προκειμένη περίπτωση η Εκκλησία μπορεί να αντι­ληφθεί αυτό που αδυνατεί (ή απαξιοί) να κατανο­ήσει η κυβέρνηση: ο κόσμος υποφέρει, είναι εξα­γριωμένος και απελπισμένος.

Προκειμένου να μιλήσει στην πελατεία της η Εκ­κλησία πράττει, με το κείμενο που μοίρασε στους πιστούς, το αυτονόητο: λέει κάποια, όχι όλα, πράγ­ματα με το όνομά  τους, με τον τρόπο που τα αντι­λαμβάνεται ο (πολύς) κόσμος, αλλά και η «ντόπια πλουτοκρατία». Ανάμεσα σε άλλα το κείμενο της Ι.Σ. επισημαίνει:

♦ «Είναι αλήθεια ότι αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό. Μαζί με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης φύσεως ανατροπή. Πρόκειται για προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμε-λίωσης πολλών παραδεδομένων, τα οποία ώς τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για τη ζωή του τόπου μας».

♦ «Μπροστά στην κατάσταση αυτή ο κάθε λο­γικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δεν πήραμε νω­ρίτερα όλα αυτά τα δύσκολα μέτρα, που σήμερα χαρακτηρίζονται αναγκαία; Όλες αυτές τις παθο­γένειες της κοινωνίας και της οικονομίας που σή­μερα επιχειρούμε με βίαιο τρόπο να αλλάξουμε, γιατί δεν τις αλλάξαμε στην ώρα τους; Γιατί έπρεπε να φθάσουμε ώς εδώ; Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνω­ρίζοντας ότι οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή, και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι;».

Ξεπούλημα

Για όσους από εμάς δεν αναζητούν τη σω­τηρία της ψυχής τους με τη διαμεσολά­βηση της Ιεράς Συνόδου, αλλά αντίθετα παλεύουν για τη σωτηρία του ταπεινού τους σαρκίου από τη νεοφιλελεύθερη πα-γκοσμιοποιημένη λαίλαπα μέσα από την πολιτική δράση, το κείμενο της Εκκλησί­ας έχει την αξία του, διότι κατά κύριο λό­γο περιγράφει αυτό που (και) η άρχουσα τάξη αρχίζει να βλέπει και να βιώνει από τη δική της σκοπιά: το ξεπούλημα της χώρας.

Προκειμένου να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, ο λαός της χώρας, προφα­νώς, μπορεί να «συμμαχήσει» όχι μόνο με την Ιερά Σύνοδο.