H συμμορία της άρπας

«Η μαγκιά σου ναφθαλίνη με κασμίρι και λουστρίνι» Δήμος Μούτσης
«Γαρύφαλλα στα μπουζούκια έγιναν τα χαράτσια της ΔΕΗ από την εταιρεία Hellas Power» διαβάζουμε στην είδηση προ εβδομάδος. Μερικές λέξεις, πολλά νοήματα. Η απλή απάντηση στο πως φτάσαμε εδώ. Αποτυπώνει ανάγλυφα τι έγινε τα τελευταία 30 χρόνια στην χώρα. Όχι μόνο για το που πήγαν τα λεφτά αλλά και για τη διαρκή ψυχοσύνθεση της Ελληνικής κοινωνίας.

 
Το αστείο είναι πως ενώ υπήρχε αυτή η ευμάρεια, πάντα υπήρχε ένα διαρκές παράπονο για την άτιμη κοινωνία. «Την άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα» για όσους θυμούνται την ταινία. Για την άτιμη κοινωνία που μας
έχει ξεγραμμένους και μας αδίκησε. Φυσικά η διαβίωση δεν είχε καμία σχέση με αυτό το παράπονο. Παντού μια αφθονία αγαθών και υπηρεσιών. Καλοζωισμένος κόσμος αλλά πάντα με την γκρίνια σύντροφο για παν ενδεχόμενο.
Αυτά θα έλεγαν και οι κύριοι στα μπουζούκια που ξόδεψαν τις καταθέσεις των πολιτών. Πως δεν τους φέρθηκε καλά η άτιμη κοινωνία. Πως δεν είχε πέντε σπίτια ο καθένας. Πως έπρεπε να τους περιμένει με το νόμπελ στην γωνία. Να τους επιβραβεύσει γιατί διαλύουν την χώρα και υποθηκεύουν γενιές γενιών.
Τα τραγούδια μέσα από αυτές τις καταστάσεις έχασαν το ουσιαστικό νόημα τους. Εκφυλίστηκαν, αλλοιώθηκαν, ακούγονταν μόνο εθιμοτυπικά και από συνήθεια. Η τσιμινιέρα παραπάγωσε, η Συννεφιασμένη Κυριακή είχε – μόνο φαινομενικά από ότι φάνηκε- ξαστερώσει.
Έλα όμως που οι εποχές γυρνάνε και βρισκόμαστε πάλι να έχουμε ανάγκη τα τραγούδια. Άλλωστε το τραγούδι πάντα ανήκει στο αντιστασιακό πνεύμα της χώρας. Πως λοιπόν θα πούμε τις παρηγοριές και τις ελπίδες μας;
Δυστυχώς η πρωτοτυπία έχει στερέψει και το μόνο που έχει απομείνει είναι η γκρίνια. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Η διάβρωση που ξεκίνησε από πάνω έχει διαποτίσει όλο το λαικό σώμα. Άλλωστε όσο και να μειωθεί η επιρροή του ΠΑΣΟΚ, η πασοκοποίηση της κοινωνίας που εξαπλώθηκε παντού ανεξαρτήτως ιδεολογίας και καταβολών δύσκολα θα χαθεί. Η διάβρωση που διέπραξε σε κάθε έκφανση δημόσιας και ιδιωτικής ζωής θα παραμείνει ακέραια. Μία διάβρωση που σάρωσε όλα τα κόμματα και εξαπλώθηκε σε όλη την Ελληνική κοινωνία δημιουργώντας συμπεριφορές και νοοτροπίες βαθιά ριζωμένες. Μια αφασία που οδήγησε τον ελληνικό λαό να δέχεται παθητικά όλα αυτά που μας έφτασαν μέχρι εδώ. Το να του λέει ο Παπακωνσταντίνου πως έχασε την λίστα και να σωπαίνει.
«Παραπονεμένα Λόγια» λοιπόν λέει το τραγούδι. Αλήθεια πως θα αντισταθούμε στην σημερινή δύσκολη κατάσταση; Τώρα που η άτιμη κοινωνία μας έριξε στα ξένα πόδια. Τα παλιά τραγούδια έχουν χάσει το νόημά τους. Επιπλέον το μουσικό οπλοστάσιο είναι τόσο πενιχρό, σχεδόν αμελητέο. Με πάνω από όλα δυστυχώς, το μοναδικό μουσικό όργανο που έμαθε -πέρα από τα πράγματα που ξέμαθε- ο Ελληνικός λαός να παίζει αυτά τα χρόνια: Την ΑΡΠΑ!